Yunus İsmail'i aramak için çıktığı yolda,bozkırın dertli insanlarını görür,kendisi gibi arayışta olanları görür ve tek dertlinin kendisi olmadığını anlar.Bozkır insanını tanır,çaresizliklerinin farkına varır.Bir handa konaklar ve bir cinayete şahit olur.Sonraki gün ise cinayeti işlediklerini söyleyen iki adam,Yunus'a olan biteni anlatır.Yunus'un içinde bir umut doğar,yüz bin kişilik ordu içinde aradıkları adamı yıllar sonra arayıp bulan bu dervişler,İsmail'i de bulabilir diye düşünür ve onları takip eder.Kitapta bu kişilerden,kendilerince kutsal bildikleri şeye ''dava'' diyen ve kendilerini bu davanın ''dai'' si olarak tanıtan Alamutlular olarak bahsedilmekte.Yunus bir müddet içinde oluşan umudun onu götürdüğü izden,yani Alamutluların peşinden gider,Bir gün Alamutlular Yunus'a İsmail'i arayacaklarina dair söz vererek ondan ayrılırlar.Yunus bir yıl daha oğlunun arama umuduyla dolanır fakat sonunda tüm umutlarını zihninin gerisine hapseder.Her şeyin Bir'den gelip Bir'e gittiğini kavrar ve kaderine teslim olur.Bir geceyi mezarlıkta geçirir ve düşünme fırsatı bulur.Bedenleri toprağın altında olan bedenleri düşünür.Kendine akit eder ve nefsine tembihler ki;bundan böyle dünya malına aldanmayacaktır.Kendisinin hakiki bir dost elinde teselli bulacağını anlar.Sitare'nin birkaç adım ötesinde yürüdüğünü görür.Aslında Sitare artık onun rehberi,takip ederek doğru menzile varacağı bir yol göstericidir.
Yunus çok farklı bir yola girdi aslında şu anda.Hani genelde bir seçim yapılır ya hikayelerde;sevdiğinin peşinden ya da Allah'ın yolundan...Yunus'un ki ise çok farklı bir durum.O hem sevgilisinin,Sitare'nin peşinden gidiyor,hem de Allah'ın yolundan.Çünkü onu Allah'ın yoluna ileten,ona bu yolda rehberlik eden,sevdiği,Sitare.Ben aslında burdan şu sonucu çıkardım.Allah
'a giden yolda insanoğluna mutlaka bir rehber gerekiyor veya herhangi bir yola çıkmak için insana mutlaka bir öncü,bir akıl veren lazım.Belki de Sitare Yunus'a Tapduk kapısına varması için,yani bir başka rehbere,yol göstericiye varması için rehberlik ediyor.Aslında hikayeninde sonunda yer alan söz her şeyi öz bir şekilde açıklıyor.
''Kimsesizlerinde bir kimsesi vardır.''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder